De tijgervork (Hu Cha) of drietand

De geschiedenis

 In China gebruiken ze geen vorken maar Kuaizi, bij ons beter bekend als Chopsticks of stokjes. Het Chinese woord voor vork is Cha en wordt zelden aan de eettafel gebruikt. Cha heeft meerdere betekenissen zoals een splitsing in een rivier of weg, een split in een jurk en zelfs het spreiden van de benen, maar meestal wordt het  gebruikt als eetgerei. Het is echter ook bekend als een van de traditionele wapens in de Kung Fu sport. Oudheidkundig onderzoek heeft uitgewezen dat de Chinese vork terug gaat tot de Zhou Dynasty (1111-403 voor Christus). Dit was de Cha Pa, een vork die door de boeren werd gebruikt tijdens het bewerken van het land. Er zijn drie verschillende vorken: boerenvork, vechtvork, en de vissersvork. De boerenvork, of te wel hooivork,  heeft een uiteinde die je kunt vergelijken met het uiteinde van een schep. Visvorken hebben weerhaken en aan het uiteinde een ring waar een touw aan bevestigd kan worden. Vechtvorken hebben meerdere variaties. Waarschijnlijk gaat de historie nog veel verder terug. Maar de eerste documentatie over het gebruik van de vechtvork tijdens militaire gevechten dateert uit het Ming Dynasty (1391-1911). Zoals met veel Chinese voorwerpen bestaan er veel variaties van de Cha zo is er de Ma Cha (paardenvork). Deze is lang en heeft de vorm van een lans. De Fei Cha is beter bekend als de vliegende vork, deze is klein, smal en lijkt meer op een speer. Een vechtvork kan twee of drie tanden hebben de twee tand heeft de naam Niu Jiao Cha (Oshoornvork) daar  in tegen heeft de drietand meerdere namen. De San Gu Cha (drietandvork), San Jiao Cha (driehoornvork) en de San Toa Cha (driehoofd vork). Zij hebben de verzamelnaam Trident wat Latijn is voor drietand. Kung Fu praktiserende geneesheren noemen de vork Hu Cha (tijgervork). De vork kreeg deze naam in de tijd dat de tijgers nog door China zwierven. De tanden van een tijgervork staan vrij ver uit elkaar zodat ze de tijger goed in bedwang kunnen houden en tegelijkertijd met de scherpe punten kunnen steken. Een populaire methode voor de Kung-fu jager was om de vork in een hoek al steunend op de grond op de tijger te richten. Deze verdedigingsmethode had als voordeel dat de tijger alvorens de jager te bereiken zichzelf spietste. Deze technieken worden nog steeds door de tijgervorkvechters beoefend.

De vechtersvork is een wereldwijd gevreesd wapen. De Griekse en  Romeinse goden, Neptunus en Poseidon leenden de weerhaakvorken van vissers. De Hindu God, de verwoestende Shiva, gebruikte ook een vork. Toen de hippies met hun vredesteken naar India kwamen zagen de Shiva aanhangers het vredesteken als de ‘trident’ van hun meester en verwelkomde de hippies als verwante geesten. De vork is ook het wapen van Satan en er is een theorie dat de drietand het symbool  is voor bespotting van de drie-eenheid van de openingen van het vrouwelijk geslacht. Andere geloven dat het de Christelijke tegenstelling is van het Neptunus en Poseidon symbool aangezien Satans vork weerhaken heeft is de vork als die gebruikt door de vissers onhandelbaar in de vurige hel.

 De toepassingen

 Als elk ander wapen is de tijgervork ontworpen voor juist en gepast gebruik. Zijn tanden kunnen een val zetten en ontwapenen. Wanneer het vijandig wapen is gevangen tussen de tanden van de vork, kan men hem dwingen het wapen te laten zakken. Met deze actie is het makkelijk om het wapen uit de tegenstanders handen te krijgen. Naast het steken kan de tijgervork plat worden gezwaaid of er kan worden gehakt met de zijkant. Een platte slag heeft meer impact, je kunt het vergelijke met een slag van een schep. Het hakken heeft impact op een kleiner oppervlakte en je kunt dit vergelijken met het slaan van een bijl. Deze methode is sneller en verwoestender.

De tijgervork heeft een verschrikkelijk verleden met zijn connecties tot heidense goden, de verwoestende Shiva  en Satan en laten we niet vergeten het afslachten van een uitstervende diersoort. Maar nog steeds wordt er bij de Kung Fu sport een beroep gedaan op de grote selectie wapens. Van boerenhooivork tot vis harpoen, de Kung Fu vechter zag de verdedigende en de aanvallende kant van elk wapen. Dit benadrukt de fundamentele kwaliteit van Kung Fu in connectie met de dagelijkse levensstijl van de gewone mens terwijl andere stijlen vaak gelimiteerd zijn en alleen toegankelijk voor de exclusieve vechtersklasse. Dit is weer een reden waarvoor de historische tijgervork altijd een speciale plaats in de collectie van Kungfu wapens zal hebben.